Arap deyince başka şey gelir aklınıza herhalde.
O kavga değil benim vurgulamak istediğim.
İbretlik bir vurgu var bu cümlede.
O da, Zonguldak Büyükşehir oluyor, ilçe belediyeleri yetkilerini kaybediyor, aralarında Kandilli’nin de olduğu 17 belediye kapatılıyor, köyler mahalle olup vergi kapsamına alınıyor diye kaç kez haber ve yorumla “uyanın!” diye yazıp çizerken, “bana dokunmayan” mantığıyla kulak üstü yatanlar için “Arap Uyandı” diyorum.
Günaydın!
Zonguldak bütün müdür, büyük müdür bilemem de, aynen yukarıda vurguladıklarım ile karşı karşıya.
Ve halen daha “uyu yavrum ninni” diyenler, büyük bir kayıtsızlık veya korku çemberinde “on dönüm bostan, yan gel yat Osman” diyorlar.
Gerçek bu.
Alaplı bile aylar önce uyandı da, “Biz Düzce’ye bağlanmak istiyoruz” dedi.
Düzce’ye bağlanırlar ise en azından ilçe olarak tüzel kimliklerini devam ettirirler.
Çünkü kapıda “yetkisiz ve etkisiz ilçe” olmak var.
Göz göre göre “lades” demeyen bir tek Alaplı oldu.
Şimdi…
İktidar Zonguldak’ın kaderiyle böylesine oynar iken biz ne yapıyoruz?
Kurbanlık koyun gibi başımızı uzatıp sünnet olmayı mı bekleyeceğiz?
Bir kez uyanalım!
Bir kez!
Yönetenlere bir şey demeyelim mi?
Ses çıkarıp derdimizi anlatmayalım mı?
Başımıza gelecekleri bile bile susalım mı?
Korkak mıyız?
Ve neden korkuyoruz?
Bu iktidar halkın oyu ile geldiğine göre, yine halk için bir karar alırken o halkın görüşüne başvurması gerekmez mi?
Sandık isteyelim.
Bu sandığın adı da referandum olsun.
İktidar sorsun bize:
“Bütün/büyük şehir olmak istiyor musunuz?” diye
Sandıktan bir oy fazla çıkar ise yapsınlar.
Boynumuz kıldan ince.
Ama, sandıktan bir oy fazla çıkar ise de o dayatmadan vazgeçsinler.
Zonguldak böyle kalsın.
Ereğli “il olmak istiyoruz” diye niye çıktı son zamanlarda?
Sebebi, korku.
Perşembenin gelişi çarşambadan belli.
Net!
Benim anlayamadığım Zonguldak’ın ilçelerinde tık yok.
Kapanacak beldelerde ise derin bir sessizlik hakim.
Onlarda da bir gün “arap uyandı” olacak ama.
Olacak da, o gün atı alan Zonguldak’ı çoktan geçmiş olacak.
Şimdi tüm ilçeler, beldeler iktidarı referanduma zorlamak için ayağa kalkmalı.
Bize sorsunlar hele “kararınız nedir?” diye.
Sonrasında mı?
Ne çıkar ise bahtımıza!
