Ne diyor türkünün sözleri “Arpa buğday daneler, (Aman) Arpa buğday daneler, (Aman) Yıkılsın meyhaneler, Terzi elin kırılsın, (Aman) Terzi elin kırılsın, (Aman) Dar geliyor düğmeler”.
Hop de!
Sözün başlangıcı arpa.
Ve ardından buğday.
Buğday deyip geçmeyin sakın ha!
Çok değerli çok…
Kdz. Ereğli’de 1100 gram buğday ekmeği 4 lira.
Peki ya dışarıda?
Örneğin Mudurnu’da 1200 gramı 2 lira.
“Arpa buğday daneler,
Aman kahrolsun kazıkçılar,
Terzi elin dikiş diksin,
Soyulmasın garipler.”
Bir de şu var:
Arpalık !
Arpalığın karşılığı ise “asalak beslenen” dir.
Hak etmeyen.
Sığıntı.
Tufeyli.
Bir parça dalkavuk.
Öteki yanı da yağcı.
Öteki sözleri sıralamayayım bize uymaz.
Arpalıkta arpalar yaşar.
“Heyt anamı kesen ben, babamı sallayan ben” diye nara ata ata dikkat çekerek, yalandan nağmelerde arpalığın kapısına dayanan kesimin asalaklığı ile yürür bu sektör.
Arpalık millettir.
Arpalık tüyü bitmemiş yetimin sağmalca beslediği kaynaktır.
Arpalık kamudur.
Arpalık güçtür.
Böyle bir arpalığı eline geçiren de, arpa tanelerini kimi zaman tek tek kimi zaman da avuç avuç saçarak arpalığın civcivlerini besler.
Bu civcivler her şeyi yapar.
“Neyi?” diye sormayın, siz bilirsiniz ne olduğunu:
Dönem dönem değişir bu arpalıktan beslenenler.
Sürekli beslenmek sanattır.
Birinci kuralı da “kral öldü yaşasın kral”dır.
Döneme göre besleme takımı da ayrı bir kronik vakıa olsa da milletin ciğerlerini sökme kervanına katılmaktan vazgeçilmez.
Asalaklar ilk hedefiniz arpalıktır, ileri…
O, bu, şu değişmez arpalık beslemeleri için.
O takım işini bilir.
Yakın kontrol ile işe başlayıp arpalığın kapısından içeri girdikleri anda, yandı gülüm ketenin helvası da kendisi de.
“Arpa buğday daneler,
Aman yok olsun avereler
Usta elin dur desin
Soyulmasın ambarlar.”
Böyle gelmiş böyle gider.
Arpalıklar soyulmaya mahkum.
Arpalar boy boy bekliyorlar.
Sırada çok var.
Olmayanlar devletin denizinde keriz.
Belki de kerizin ötesinde ya!..
Kimbilir bir vicdan uyanır bir gün.
“Dur!” der.
“Kamuya yedirtmem” der.
“Asalaklara hayır” der.
Der birşeyler…
Der mi?
Der…Der… Der !...
“Terzi elin kırılsın,
Aman dar geliyor düğmeler.”
