Toplum olarak taciz ediliyoruz.
Bu tacizin adı telefon.
Zırrr !
Açıyorsun, bilmem nereden aradığını söylerken “görüşmelerimiz kayıt altına alınıyor!” sözleriyle şöyle bir korkutuyor.
Aman dikkat!
Görüşmeler kayıt altında ha!
Sakın ola ki, işine gelmeyen bir söz söyleme.
Hele ki, küfretme!..
Devam ediyor hemen…
Vıdı vıdı vıdı.
Yahu bir dur!
Azıcık kibar ol da “müsait misiniz?” de.
Yok efendim.
O aradı ise müsait de olacaksın, sorduklarına da cevap vereceksin.
Yoksa..
Kayıt altındasın anam !
Ya sabır!
Diyorsun ki, “ya konuşamıyorum!”
Hikaye!
Robot gibi cev cev cev etmeye devam.
Sinir sistemini uyuyan güzelliğinden kaldırıp “tövbe estağfurullah” çeksen de sabır taşı paramparça.
Bi sus bi sus!
Terbiyesiz!..
Her gün işkence.
Her alanda da hem.
Mesajlar öyle değil mi?
Sözüm ona yasa da çıktı ama reklamlar çatır çatır geliyor.
İşin tuhaf yanı erkeklere özel haplar maplar için bayanlara da mesaj yağmurları sürüyor.
Hayda!
Haydası maydası bu.
Biz “rahatsız etmeye” alışkınız.
Öyle alıştırıldık ki, taciz ve tecavüz kardeş olup toplum olarak bizi gerim gerim geriyor.
Gel de okuma şimdi.
Sayma.
Boşaltma içindekileri.
Diyorum ki, arayan hatuna “Ben telefon ile sözleşme yapmıyorum. Böyle bir talebim var ise yolumun üzerinde kurumunuzun şubesi var. Orada hallediyorum.”
Anlatamıyorum.
Halen daha vıdı vıdı vıdı.
Hay senin!
Sana bu görevi verenin.
Sana beni rahatsız ettirenin.
Hay böyle sistemin.
Hay!
Ya eskiden bir değer vardı “Aile terbiyesi” diye.
Ne oldu?
Vefat mı etti?
