Yoğun sıkıntı ve korku!

Endişe!

Acaba!

Kontrolünü yitirip çıldırma!

Uyuşma, ürperme!

Ateş basması!

Çarpıntı!

Terleme!

Kendisini ve çevresindekileri değişmiş hissetme!

Tuhaf durum!

Nefes darlığı ve boğulur gibi olma!

Çarpıntı!

Üzüntü duyma!

Bulantı!

Göğüs ağrısı!

Ve bu sıkıntılar peşpeşe.

Beş dakikada bir.

On dakikada bir.

Sürekli devam ediyor.

Böyle bir durumda insan psikolojisi nereye sürüklenir?

Gerilim ve gerginlik vadisine elbette.

Stres basar tüm bedeni.

Çılgınlık derecesine iter.

Cinnet  kapıdadır.

O an!

Filmin koparılma anıdır.

O filmin adı da; PANİK ATAK!

 

Son yıllarda hepimiz yaşıyoruz bu işkenceyi.

Berat, Kadir gecelerinde.

Bayramlarda.

Özel gün ve olaylarda.

Telefonunuz ötüyor “mesaj geldi” diye.

Mesaj dediğin toplu kutlama.

Mesajı okurken, karşı tarafta öfkenin tavan yaptığını akıllarına da getirmiyorlar hiç!

Of!..

Yine mi?

Yine kimden?

Neden arayıp da sesiyle bir merhabayı esirgiyor da, robot sistemiyle bir tık diyerek telefonundaki tüm numara sahiplerini rahatsız ediyor?

Bu nasıl bir anlayış?

Nasıl bir uygar insan duruşu?

Ayıp değil mi?

Terbiyesizliğin dik alası değil mi?

 

Kimsenin bir diğerine işkence çektirmeye ve rahatsız etmeye hakkının bulunmadığını söyleyenler de yapıyor bunu.

Kelli-felliler.

Hanımefendiliği kimselere bırakmayanlar.

Mürekkebi hokkayla yaladıklarını iddia edenler.

Elitler.

Akrabalar.

İş arkadaşları.

Sivil toplum kuruluşları.

Siyasetçiler.

Etli butlular.

Şunlar-bunlar.

Sanki…

Bu taciz suçunu işlemeyen yok,

Cümbür cemaat.

 

**

 

Yasa çıktı reklam mesajı yok diye.

Var!

Aynen devam ediyor.

“İs-te-mi-yo-rum!” diye attığın çığlığı duymadan, duymak istemeden büyük pişkinlikle gönderiyorlar.

Her yerden geliyor mesajlar.

Terbiyesizlik diz boyu.

Sınırsız.

Utanmadan.

Arlanmadan.

Gece ve gündüz!

 

Toplum olarak hasta yapıyorlar bizi.

Hepimiz panik atak olduk.

Yada olmak üzereyiz.

Geriliyoruz.

Bu gerilim ile de önce çevremize boşaltıyoruz tepkimizi.

Eşimize, dostumuza yetiyor gücümüz.

 

Taciz edenler de yedikleri okkalı küfürleri yarabbi şükür diyerek sürdürüyorlar mesaj işkencelerini.

Ayıp bilmeden.

Terbiyesizliklerinden de bihaber!