Ereğli gibi bir ilçede “kayıpları oynamak” o kadar olağan hale geldi ki, say say bitmez.
Bu dibe doğru yuvarlanışa takoz koyan tek gerçek var o da hayırseverler.
İyi ki varlar!
Ya olmasa?
*
Bakın Ereğli’deki eğitim tesislerine kim yapmış?
Kim yaptırmış?
Ve bu hayırseverler olmasa Ereğli hangi halde olur?
Diyorum ya, iyi ki o hayırseverlerimiz vardı ve varlar.
Onlardan biri işte İbrahim İzmirlioğlu.
Vefat etti gitti ama adı unutuldu mu?
Ya da şöyle sorayım unutulur mu?
Asla!
Adını öyle bir kazıdı ki, gönüllere girdi.
Orada sımsıcak uyuyor.
Çünkü O’nun adı tarihe Eğitim Dede olarak geçti.
*
İbrahim İzmirlioğlu’nun holdingin birinden yüklüce alacağı vardı. Birkaç kez bu alacağı için bizlere de videolu konuşarak, “Allah’tan korkuyorsanız benim paramı verin. Ölmeden önce yaşadığım kente bir okul daha yaptıracağım” dedi.
Eğitim Dede’nin son arzusu spor lisesiydi. O yıllarda “Para hazır hadi spor lisesini yapalım” diye siyasetçilere ve kamu yöneticilerine çok seslendi.
Sesi karşılıkta buldu.
Ancak… Siyasi yönetenler bir değişti, o projede çöplüğe atıldı.
Spor Lisesi, parası hazır olmasına rağmen yapılamadı!
Neden mi?
Ereğli’ye nasıl bakılıyor ise o sebepten.
İzin vermediler spor lisesinin yapılmasına.
Evet evet öyle.
*
Tabi o yıllarda bugünkü vali ve kaymakam yoktu.
Bilgileri yoktur ve hiç duymamışlardır spor lisesi konusunu.
Kendilerine anlatan da olmamıştır.
Ereğli’de denizcilik lisesi ve fakültesi var ama spor lisesinin yapılmadı.
Açıkça söyleyeyim; yap-tı-rıl-ma-dı!
Yaptırmayan da siyasetçiler.
*
Ereğli kaybediyor.
Ereğli kaybederken de her gün yeni bir sarmalın içinde boğuluyor/boğduruluyor.
Diyorum ya, iyi ki hayırseverler var.
İyi ki onlar bu eserleri kazandırdılar.
Kazandırıyorlar.
Ama bir utanç gerçeği var ki o da İbrahim İzmirlioğlu’nun gözlerinin açık gitmesi.
Sebebi de tabi ki, spor lisesinin yapılmamasıydı.
*
Yönetici olma makamları yan gelip yatma ranzaları değildir.
Yönetici olmak, katılımcılık çerçevesinde kamu kaynaklarını doğru kullanmayı doğru ve eşit kullanmayı becermektir.
