Adana’da patlama.
Ardından Ankara’da alarm.
Hem de kırmızı!
Orada, burada, şurada ya operasyon ya da kan.
Yurdumun dört bir yanı ağlıyor.
Gözyaşları da hiç durmuyor.
Nasıl bir ülkede yaşıyoruz biz?
Bunun yanıtı açık ve net.
Ortadoğu ülkesiyiz biz de diğer çevremizdekiler gibi.
Evet evet biz ister kabul edelim isterse etmeyelim ki biz bir Ortadoğu ülkesi olduk.
Oldurdular.
Çünkü dünyada kan bu coğrafyada akıyor.
Lanetli bir bölgedeyiz ki hiç kan ve gözyaşı durmuyor.
Çevremiz de ağlamayan ana yok.
Hangi milletten olursa olsun analar ağlıyor.
Ağlatıyorlar.
Nereye gidecek böyle?
Ne zaman “dur” denilecek bu kan denizine?
Ne zaman susacak silahlar?
Ne zaman ölmeyecek insanlar?
Ve ne zaman barış türküleri dinleyeceğiz?
Halaylar çekerek evrensel kardeşliğin deminde buluşacağız?
Ne zaman ne?
Sürekli gerilim,
Sürekli baskı,
Sürekli bölücülük,
Sürekli savaş !
Dur!
Dur sesleri çınlamalı artık bu bölgede.
Ölmemeli insanlar.
Öldürülmemeli.
Çekip gitmeli yangın çıkarıp besleyenler!
Gökyüzünde güvercinler uçmalı,
Yerin yüzünü de çiçekler kaplamalı,
Ağlayan gözler de gülmeli artık…
Geride kalanları kötü izleri tarihin çöplüğüne gömerek değişmeli bu orta doğu.
Bitmeli.
Bitirilmeli bu kara kader!
