Sosyal paylaşım sitelerinde askerlikten yırtmak için “çürük rapor” alanların isimleri yayımlanıyor.
Kimler yok ki?
Tümü de üsttekiler.
Yani; zenginler, bakanlar, başbakanlar vesairelerin çocukları.
Çocuklar çürük.
Çünkü…
Arkaları sağlam.
Çocuklar çürük de, ya uşaklar?
Senin benim gibilerinin uşakları.
Onlar Mehmet.
Mehmetçik.
Asker.
Yiğit.
Aslan.
Kahraman.
Ve….
Nihayetinde şehitlik şerbeti (!) içirilenler.
Adı üstünde.
Uşak!
Uşaklar…
Bu garabet hiç değişmedi.
Cumhuriyet kurulduğundan bu yana hiçbir zenginin çocuğu,
Hiçbir kelli fellinin bitanesi,
Hiçbir yönetenin evladı,
Hiçbir sosyetenin çiçeği
Askere gitmedi.
Gitti ise de geri hizmette.
Yani tehlike altında değil.
Bir eli işte diğeri oynaşta askercilik oynadı.
Sonra da, “askere giden adam olur” diye teskere bile aldı.
Ama bizim uşaklar hiç çocuk olmadı.
Onlar hep uşak kaldı ve uşak gidiyor.
Onların adı hep Mehmet çünkü.
Mehmet dediğin dağ gibi ha !
Vatanı korur.
Topraklarımızdan düşmanı sokmaz.
Bölücülere de gericilere de kellesini uzatır.
Hatta!..
Ta Uzakdoğulara kadar gidip de bilmem kimin kuzey güney savaşında bile Mehmetçiklik yapar.
Öyle ya;
Bu dünyaya da ülkeye de uşak lazım.
İşte şimdi yine aynı oyun.
Mehmetçiklerin tabutları geliyor oralardan.
Ölenler Mehmet.
Dizleri yamalı veya yırtık Mehmet’in uşağı ya da torunu.
Veya Ayşe Hatun’un uşağı.
Ya zenginlerin veya siyasetçilerin çocukları.
Onlar çürük.
Çürükler (!) çürük olmasına da, herşeyleri yerli yerinde.
Hiç birşeyleri eksik değil maşallah!
Çünkü çocuk onlar çocuk.
Ağızları süt kokuyor.
Ve hiç uşak olmadılar…
