Sabahın hayrı akşamın şerri der büyüklerimiz…

Bir işe kalkışacağım zaman annem “aman kızım akşamın şerri sabahın hayrı sabaha bırak” der…

 

Şimdi artık hayırın şerrin ne zaman nasıl geleceği bellide değil.

Sağıma bakıyorum şer,

Soluma bakıyor şer,

Arkama bakıyorum şer,

Bir önümüz var onu da Allah hayır eder inşallah…

 

Hayal bile edemeyeceğimiz günler bekliyor sanki….

Felaket tellallığı yapmak istemiyorum ama sanki bütün siyasiler tek bir noktadan yönetiliyor.Yani hepsi olmasa da bir çoğu.

 

Nerdeyiz, nereye geldik ve nereye gideriz düşünemiyorum.

Tek bildiğim ülkemiz bölünemez, bölünmeyecekte ve İran olmayacağız.

 

Önümüze kötü senaryolar koyulup sanki daha vahim konular işleniyormuş gibi hissediyorum…

 

Mesela Devlete ait birçok arazimizin sahibi artık bizler değiliz. Kamu kurumlarının içi boşaltılıyor. Birçok müdürlük müteahhitlere veriliyor.

 

Bu çok tehlikeli çünkü bu durum kapitalist sistemi de aşar… Sosyal devletten çok çok uzaklaşmaya başladık…

 

Devlet halkına her şekilde sahip çıkmalıdır. Önce eğitmeli sonrada verdiğini emek olarak almayı hedeflemelidir. Bu emeği alırken eğitim, sağlık ve emniyet konusunda üstün hizmeti halkına sunmalıdır.

 

Bu böyle olmalıdır…

 

Sabah televizyonu açıyoruz şer…

Akşam açıyoruz şer…

Sokağa çıkıyoruz şer…

 

Ah annecim artık hayırın şerrin zamanı kalmadı… Her yanımız şerle doldu