Bizim Kandilli’de bir “Leyla Kadir” vardı.
Leyla Kadir Abi çakır gözlü, şarışın artist  gibi bir adamdı.
Adam gibi adam.
Sporu çok severdi.
Her türlü sosyal etkinliğin içinde de yer alırdı Leyla kadir Abi.
Ne kadar çok severdik kendisini.
Şu anda belediye binasının bulunduğu alan bizim çocukluğumuzun “Hastane dağı” olarak tabir ettiğimiz oyun parkımızdı. Doğal parkın içindeki alanı genişletmek amacıyla bazı ağaçların köklerini yakmak için  aramızda gazyağı parası toplardık. Tüm çocukluk yıllarımızın mahalle maçları burada yapılırdı.Akşamları da, işten çıkanlar iddialı voleybol turnuvalarında ter atarardı. Leyla Kadir Abi, tüm bu organizasyonların hep lideri olurdu, Yusuf Holin ile birlikte. 
Sonraları bu alanda Hasan İbrişoğlu karpuz tezgahı da kurdu. Bu salaş mekanda Ahmet Boran ve Postacı Mahir başta olmak üzere, muhabbetlerin demine ulaşılırdı dostça, eskitilemeyen dostluklarla.
Kimler yoktu ki orada?
Hepimiz…
Bizler; Kandillililer.
 

Anadolu’nun Tesenezi Neşet Ertaş’ın “Yazımı Kışa Çevirdin” türküsünü dinlerken geliverdi aklıma yeniden Leyla Kadir Abi.

Gerçi Ertaş Usta bu türküyü canını yakan Leyla'sına yazıp söylemiş ama.
İçinde nasıl olsa "bir Leyla" var ise benim aklıma hep o güleç yüzlü Leyla Kadir Abi gelir nasılsa.
 
 
Her Neşet Ertaş’ı dinlediğimde 1979’da yitirdiğim ağabeyim gelir aklıma.
Her Neşet Ertaş’ı dinlediğimde, Kandilli gelir aklıma.
Her Neşet Ertaş’ı dinlediğimde, sevdalar gelir aklıma.
Her Neşet Ertaş’ı dinlediğimde, toprağım gelir aklıma.
Anadolum gelir.
Coşarım.
Bu coşkumla, anılarımı paylaşırım dostlarımla.
 
Leyla Kadir Abim de benim dostumdu, ağabeyimdi, büyüğümdü.
Hep sevdi bizi.
Gençleri.
Abi oldu, dost oldu, örnek oldu.
Hey Kadir Abi Hey.
Sen bizden göçüp gideli ne yıllar oldu ne yıllar.
Ama…
Unutulmadın.
Seni bilir Kandillililer.
Sevgini.
Büyüklüğünü.
Kaliteni.
Unutulmazsın.
Unutulmadın ki…
Bak Kadir Abi; şimdi  bile “Yazımı Kışa Çevirdin Leylam” türküsünde sana olan büyük sevgimizi dinledik Neşet Ertaş’ın sözlerinde.
Ne mutlu.
Ne mutlu sana.
Ne mutlu ki, aradan geçen onca yıla rağmen yaşıyorsun.
Yaşatılıyorsun.
Rahat uyu.
Sen Kandillilerin yüreklerinde sımsıcak yaşıyorsun.
Hep de yaşayacaksın...