Merhum Başbakanlardan Bülent Ecevit ölümünün altıncı yılında mezarı başında anıldı.

Ecevitçiler mezarı başındaydı yine.

Dostça.

Sevgi dolu.

Özlemle.

 

Bülent Ecevit siyasette bir saygınlık adresidir.

Kibardı Ecevit.

Düzgün biriydi.

İlkeliydi.

Barışçıydı.

Ulusalcıydı.

Devrimciydi.

Kimseden icazet alma gereği duymazdı da.

Haşhaş ekimini yasaklamaya kalkanlara “benim toprağımda ne ekeceğime başkasın karar veremez” dedi.

Kıbrıs’ta soydaşlarımız katledilirken sessiz kalmayarak harekete geçti.

Yer gök inledi.

Ecevit ulusun çıkarlarını her şeyin önüne koydu.

Uzlaşma kültürünü geliştirmeye kendini adadı.

Demokrasinin kurumsallaşması yolunda delege ağa babalarına kafa tuttu.

Eskiyi sildi, yeniye sayfa açtı.

Ülkenin temel ilkelerine saldıranlara karşı şahinleşirken, dost ülkelerle dostça olmanın erdemini paylaştı.

“Ne ezen ne ezilen” derken eşitliği savundu.

Gücünü halktan alırken, halka tepeden bakan halkçılığın da hep karşısında oldu.

Köylerin kentleşmesinin önünü açtı.

Ulusal birlik ve beraberliği bozmak isteyen Misak-ı Milli düşmanlarına aman vermedi.

O da bir kalpaksız Kuvayı Milliyeci’ydi.

Emekçinin dostu.

Sendikaların yoldaşlığından hiç ayrılmadı.

İşçi, memur, köylü derken gözlerinden samimiyetinin duygusallığı yansıyordu.

Mütevazi yaşamında papatya yoktu.

Sultanlar yoktu.

Özenti ise hiç yoktu.

Bir bardak çayı ve sigarasından başka özel bir talebi de olmadı.

Şımarmadı.

Şımarıklığa prim vermedi.

O “sayın” sözcüğünü ağzından hiç düşürmeden siyaset yaptı.

Bağırmadı.

Çağırmadı.

Tehdit etmedi.

Şantaj yapmadı.

Hakaretin ise yanından bile geçmedi.

Doğru bildiklerini savundu.

Tutsak olduğunda bile cezaevlerinde bir avuç dostuyla kaldığında da dik durdu.

Aman dilemedi.

Ülkesinin geleceği söz konusu olduğunda canını ortaya koymaktan kaçınmadı.

O Bülent Ecevit’ti.

İşçinin dostu.

Emekçinin dostu.

Kadının dostu.

Gençliğin dostu Karaoğlan Ecevit.

An geldi ve o da gitti.

Cenaze törenine ben de gittim Ankara’ya.

Ankara, Ankara olalı böyle bir gün yaşadı mı bilmem.

Tanığım o güne.

Milyonlar aktı Tandoğan’a.

İçten.

Samimi.

Sevgi dolu milyonlar.

“Halkçı Ecevit” sloganları ile selamladılar tabutunu.

Karanfiller attılar.

Ardından ağladılar.

O Ecevit’ti.

Bülent Ecevit.

Dürüst Lider.

Saygın insan.

Kemalist Ecevit.

 

Sonsuzluğa uzanışının 6. Yılında anısı önünde saygı ve özlemle ben de eğiliyorum,

O’nu unutmadığımı/unutmayacağımı haykırıyorum.

Işıklar için de yat Bülent Ecevit.

Işıklar yolun yoldaşın olsun.

Sen o yerleştiğin yüreklerde o kadar sıcaksın ki.

Yaşıyorsun.

Hep yaşayacaksın