Doğu Karadeniz gezisinde rehberimiz 61-1/2’den söz etti.
Matematik sorusu gibi?
O da ne?
Kendisi verdi yine yanıtını?
Trabzon’un plakası 61.
Trabzon’a bağlı Of’un da plakası varmış ve bu da 61-1/2 imiş.
Hayda!
Oflular, kendilerini Trabzon’dan ayrı kabul ederlermiş ve bu nedenle kendi kendilerine de 61 buçuk plakasını vermişler.
Buçuk farklı anlamlara geldiği için, 61-1/2 diye yazdım.
Doğu Karadenizliler mutlaka bu espriyi bilebilirler de, biz 2014 gezisinde duyduk.
Bir de bu açıklamayı işini bilen bir rehber yapar ise kahkahalar fren tutmaz ki.
Tutmadı da!
 
Zonguldak ve İzmir  eski Milletvekillerinden Ereğlili Kemal Anadol  aklına gelen bir slogan için aradı geçtiğimiz günlerde.
Slogan şu:
“Ereğli’de keş,
Tavlada düşeş.”
Karşılıklı attığımız kahkahalarımız İzmir’in Karşıyaka’sının plakası ile sürdü.
Anadol anlattı, “Karşıyaka’nın plakası 35-1/2” miş.
Ben ilk kez duydum İzmir’de de küsuratlı plaka olduğunu.
Hemen Of’u hatırlayıp, 61-1/2 olayını anlattım.
“Öyle mi?”  dedi.
Sonrasında, Kdz. Ereğli’nin de özellikle il olma mücadelesi için 67-1/2 plakası kullanabileceğini vurguladı.
Olur mu?
Benim plakam 67’dir  vallahi.
Ha bu demek değil ki, Ereğli il olur ise “istemem” değildir.
Elbette isterim.
Hem de çok.
Ki arşivlerimiz bizim ispiyoncularımızdır.
Çok istedik çok!
Ancak olmadı/olduramadık.
 
Olsa;  Bartın’dan önce Ereğli’nin hakkıydı il olmak.
Ama…
Bartın’da dönemin Belediye Başkanı (1991) Davut Fırıncıoğlu vefat etmişti. Yapılan ara seçimlerde, ANAP’ın başına geçen Mesut Yılmaz da, başbakanlıkta başarılı olup olmayacağının mihenk noktası olan bu seçimleri kazanabilmek için Bartın’a il olma sözü verdi. Seçimi aldı ve Bartın’ı da il yaptı ama Ereğli’nin önü işte o yıl kesildi.
Sonrası malum; Bartın 74, daha sonra il olan Karabük’te 78 plakasına sahip oldu.
O dönem çalıştığım Ereğli Memleket Gazetesi’nde, yaşlı siyasetçi olarak eleştirdiğim Ruhi Cöbekoğlu’na taş atarak “Fırıncıoğlu’nun ölümü bile Bartın’a hizmet etti” diye yazmıştım.
 
Kdz. Ereğli’nin il olabilmesiyle ilgili ilk sözlü girişim; Başbakan Turgut Özal’ın Kdz. Ereğli belediye seçimlerini (1989) kazanabilmek için, dönemin İçişleri Bakanı Mustafa Kalemli  aracılığıyla açıkladığı seçim vaadi ile  gündeme gelmiştir.
DYP Milletvekillerinden Ali Uzun  Ereğli’nin il olması için kanun teklifi verdi.
Daha sonra 1996 yılında DSP Milletvekili Boray Baycık  tarafından  Ereğli’nin il olma kanun teklifi (Osmaniye’nin il olma kanun teklifi örnek alınarak hazırlanmıştır. Teklifte, Alaplı’nın dışında Ormanlı ve Kandilli’de iki ayrı ilçe daha kurulması vardır.) parti gurubundan geçirilerekTBMM Başkanlığına verilmiştir.
Başka da bir resmi girişim yoktur.
Sonraki yıllarda yanlış hatırlamıyor isem sadece sözlü girişimler yapılmıştır.
Ve bu süreç son dönemde yine dillendirilmeye başlansa da, sadece sözdür, içi dolu değildir.
 
Sonuçta, 67-1/2’e gelir isek;  Of ve Karşıyaka’da bu espri var ise neden olmasın?
Ama bu demek değil ki, 67 sevdasından kopmaktır.
Kesinlikle hayır!
Bir gün Ereğli il olur mu bilemem. Olur ise de ben yaşar mıyım onu da Allah bilir. Olsa dahi, ben otomobilimin mutlaka bir yerine “67 Zonguldaklı” yazarım.
İnsan hiç Emeğin Başkenti’ni unutabilir mi?
4 Ocak 1991 yılında başlayan Şanlı Madenci Yürüyüşü’nde  olmanın büyük onurunu yaşayarak paylaşan biri Zonguldak’ı hiç inkar eder mi?
Edebilir mi?