Nisan geldi.Bahar saçıldı ortalığa.

Maltepe nin yeşil projesi tuttu.

Heryer yeşile boyandı.

Yeşilin ortasından envayi renk çiçekler el sallıyorlar sanki.

Caddelerde,sokak aralarında..

Yetmedi evlerin balkonlarında.

Nisan benim ayım.

Geçenlerde doğum günümdü.

Elli yi devirdim çoktan.

Dönüp baktım anı defterime.

Az gittim,uz gitmişim.

Geriye dönülmeyecek yollar devirmişim.

Şiirle aram çok iyi değildir.

Dinlerim.okurum bazen.

İlk gençlik yıllarımda yazmışlığım vardır aslında.

Çekmedi beni kısa cümleler.öykülere,denemelere devrildi kalemim.

Bugün şiire uzandı elim.dilim.

Cahit Sıtkı.

Otuz beş yaş şiirine.


Yaş otuz beş! yolun yarısı eder. 
Dante gibi ortasındayız ömrün.

 

Demiş.

Merak bu ya;Cahit Sıtıkı nın hayatını okudum.

Saint Joseph,Galatasaray lisesi tedrisatından geçmiş.

Üstüne ne alakaysa Yüksek Ticaret okumuş.

Sümerbank,TMO da çalışmış,Parise gitmiş.

2.Dünya savaşı ;geri dönmüş.

AA.”da tercümanlık yapmış.  35 yaş şiirini 1946 da yazmış.

Çok geçmemiş.1953 de hastalanıp,1956 da vefat etmiş.

Yolun yarısını yazmış ama.

Bir o kadar daha ömrü olmamış.

Olmamış ama  şiirleriyle ölümsüzleşmiş.

 

Ölümsüz şiirinde ne demiş ölümsüz şair:

 

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.

Dante gibi ortasındayız ömrün.

Delikanlı çağımızdaki cevher,

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,

Gözünün yaşına bakmadan gider.

 

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?

Benim mi Allahım bu çizgili yüz?

Ya gözler altındaki mor halkalar?

Neden böyle düşman görünürsünüz,

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!

 

Hangi resmime baksam ben değilim.

Nerde o günler, o şevk, o heyecan?

Bu güler yüzlü adam ben değilim;

Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;

Hatırası bile yabancı gelir.

 

Hayata beraber başladığımız,

Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;

Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!

Geç farkettim taşın sert olduğunu.

Su insanı boğar, ateş yakarmış!

Her doğan günün bir dert olduğunu,

İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

 

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!

Her yıl biraz daha benimsediğim.

Ne dönüp duruyor havada kuşlar?

Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?

Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.

Uyudun uyanamadın olacak.

Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?

Bir namazlık saltanatın olacak,

!!!!!!!!

Şiir bu.

 

Kısa cümlelerle,dank diye vurur insanı.

“ Dante gibi”  kelimeleriyle  ne demek istemişti şair.

Vallahi üşenmedim,şiirde geçen Dante yi araştırdım bu kez.

 


Dante Alighieri, 1265 yılında Floransa’da doğmuş bir İtalyan Şairdir. 1274 yılında, yani Dante dokuz yaşında iken bir komşularının verdiği davete babası ile birlikte giderler, orada komşularının sekiz yaşındaki kızı Beatrice’i görür ve ona çocukça bir sevgiyle bağlanır. İkinci defa karşılaştıklarında ise Dante onsekiz Beatrice ise onyedi yaşında birer genç olmuşlardır. Dante’nin Beatrice’e duyduğu çocukça sevgi bu ikinci karşılaşmadan sonra platonik bir aşka dönüşecek ve ömrünün sonuna kadar devam edecektir. Dante bu duygusunu kimseye açmıyor, hatta sevdiğine bile söylemiyordu. Bu karşılıksız aşktan habersiz olan Beatrice 1288 yılında zengin bir şövalye ile evlendi ve evlendikten iki sene sonra 1290 yılında hayata gözlerini yumdu.

 Dante’nin kalbinde silinmez bir iz bırakan Beatrice’in ölümü üzerine Dante’nin platonik aşkı mistik ve ilâhi bir aşka dönüşmüş ve Beatrice, Dante’nin kalbinde ölmezliğe erişmişti. Beatrice öldüğünde sevgilisinin adını ölümsüzleştirecek bir eser yazmayı düşünen Dante kendini okumaya vermişti.

 Ve 1300 yılında, yani Dante otuz beş yaşında iken Beatrice eşliğinde ilahi bir yolculuğa çıktığını, bu yolculukta sırasıyla Cehennem, Âraf ve Cenneti gezdiğini varsayarak İlahi Komedyayı yazmaya başlar. İlk mısrası “Hayat yolumuzun yarısında kendimi karanlık bir ormanda buldum” diye başlar. Dante burada Mezmurlar’ın bir ayetine atıfta bulunmaktadır. Mezmurlar 90 / 10 da “Yıllarımızın günleri yetmiş yıldır” (Kitabı Mukaddes sayfa 595) mısrasına ithafen otuz beş yaşında ilahi yolculuğa çıktığını düşünen Dante “Hayat yolumuzun yarısında” ifadesini kullanır.

 İşte Cahit Sıtkı Tarancı’nın ünlü Otuz Beş Yaş şiirindeki “Dante gibi ortasındayız ömrün” mısrası Dante’nin İlahi Komedyasındaki başlangıç mısrasına yapılmış bir atıftır.

 

 Vaaavavav!

 

 Anladık mi?

 

Seksenli yıllarını  ortalayan  Köy Enstitülü Refet Özkan hocam yeni kitabı “Açık Tanık”ı kollarına alıp her köşeye ulaştırmaya çalışıyor.

Bu mücadelesini ve heyecanını kıskanıyorum.

Kendisine  Açıkça da söylüyorum.

 

“Sende benim yaşıma geldiğinde senin tanıklığın çok daha lezzetli olur”diyor.

O”nun tedrisatında olmaktan hiç yüksünmüyorum.

Güzel dileklerini  cebime koyuyorum.

Bundan sonraki yaşam yolculuğuma  çakıl taşı yapıyorum.

 

Biraz uzun yazdım ama,

Yüreğime giren Cahit Sıtkı”mı,Dante mi,Refet Hoca mı.

Bilemiyorum.

Etkilendiğim bir şiirle sizlere iyi baharlar,nisanlar diliyorum……

 

 İşte şuramda bir sancı var 

Bul bulabilirsen 
Mağripte sen maşrukta ben 
Gel gelebilirsen 
Salını da salını da düştün içime 
Hadi çıkar çıkarabilirsen 
Döndüm yedi kere kendi üzerime 
Sekizi de dön dönebilirsen 
Bu mevsimde çok güzel olursun 
Düşlerimin içinde 
Ben kendi sokağımda kayboldum 
Mavilerin içinde 
Salını da salını da düştün içime 
Hadi çıkar çıkarabilirsen 
Döndüm yedi kere kendi üzerime 
Sekizi de dön dönebilirsen