Ne de söyler.
Hem de gırtlağını patlatırcasına.
'Kimbilir' der.
Zaten o şarkıyla tırmandı ya şöhretin basamaklarından.
Öyle çıktı.
Ve öyle uçtu.
'Kimbilir bu gidişin dönüşü olacak mı?' diye başlayıp;
'
Ahh nasıl yollarına bakacağım kimbilir?
Ufkumda bakan güneş bu sabah doğacak mı?
Kalben ne kadar dertli olacağım kim bilir?
Kim bilir, kim bilir, kim bilir, kim bilir
Beklemeye tahammül gösterecek bu gönlüm
Beklemeye tahammül gösteriyor bu gönlüm
Ne malum uzun mudur sensiz gececek ömrüm
Belki de baş ucumda arzu ettigim ölüm
Hangi yakın zamanda öleceğim kim bilir
Kim bilir, kim bilir, kim bilir, kim bilir..' sözleriyle de sürdürdü.
İçimiz geçti her vurgusunda.
Dağıldık.
Ve eski yıllara akın eyledik.
Anılar tuttu bizi.
Daraldı alanlar.
Sevgiyle bezenmiş tuvallerden akanlarda kendimizi bulduk.
'Ah' çekip de 'Kime ne?' diye feryatlardan oluşan türkülerimizle duygusal yağmurlarda ıslanmaya kalktık.
Peki ne oldu?
Çok şık giyindin o akşam.
Pırıl pırıllığın göz kamaştırdı.
Dikkatler de ne kadar yoğunlaştı ya.
Ama sen.
Kaşın oynamadı.
Kirpiğin oynamadı.
Aynen dün gibi.
'İhanet etmem' direnişini sürdürdün.
'Bana güvenenin yanlışlığı O'nun ayıbıdır ve terbiyesizliğidir' dedin ve onca teklife yol verdin.
Bu nasıl sevdadır?
Bu nasıl aşktır ki, o senin aşkının önünde sadakat yeminleri etmesi gereken alçaklık dünyasından çıkamadı.
Senin 'kimbilir bu sevda bizi kahretmez' söylemini umursamadı.
Yazık!
Yaşam terbiye ile vicdan arasında gidip gelir.
Terbiye asalettir.
İnsanlıktır.
Erdemdir.
Saygıdır da.
Demek ki yokmuş saygısı kendisine ki; kaşı gözü oynayıp 'İş' olmuş.
İşe çıkmış.
Yani 'Kimbilir'in soyutluğunda kaybolmuş.
Bırak anla.
'Kime ne?' Sadece masal.
Şarkı.
Ama onursuzluk değil.
Senin 'sevme' onurun senin olsun.
Çünkü başkası yok.
Sen güvenerek, severek suç işlemiş ve ihaneti hak etmişsin.
Sevmeseydin.
Aşık olmasaydın.
Bunları yaşamazdın ki.
Sevmenin bedeli hep budur.
Bu olmuştur.
Çünkü süt bozuk ise devamı olmamıştır.
Aynen dün gibi.
Tarih böyle yazıyor.
Kucaktan kucağa gezmeye alışkın olanlar; şevkatlı ve sıcak kollarda uyuyamazlar.
Çünkü: rahat batar!..
