Daha çok yakın zamana kadar “Elli Elli yüz, biz Ereğlülüyüz” deyişin gözlerimizin önünde gitmedi ki Ertan Özdayı’nın. Nerede bir Ereğli türküsü var ise oradaydı hep. Gazi Alemdar Müze Vapuru’nda Kestaneci Köyü’nden Abalı’ya az mı gaz uçurdu? Kaç kez “telaşe yok a evlatcum” dedi. Eyrice meşeye, geminin hambarını söyledi. “Ben Ereğlülüyüm ve Ereğlimin türkülerinin hastasıyım” diye haykırırken, yerel türkü ve kültürüne sahip çıkılmasını vurgular dururdu her ortamda. Haziran 2024’de Turkuaz Kültür ve Sanat Topluluğunun gecesine, kadim dostu ve arkadaşı Durmaz Demiroğlu ile birlikte onur konuğu olarak davet edilmişti. O gece yaşamındaki en önemli müzik aleti olan tefi Turkuaz’a armağan ederken, Cihangir Bilgin Gözyaşlarını tutamamıştı.
Hey Ertan Özdayı hey! Bak senin için de 88 yaşında iken geldi çattı veda zamanı. 28 Kasım 2024 Perşembe akşamı ölüm haberini yine Kadim Dostun Durmaz Demiroğlu’ndan almış ve acıyla ağlayan bilgisayarın klavye tuşlarına basarak vefat haberini yazmıştım. 29 Kasım’da Bozhane camisinde öğle namazında buluştu sanatseverler. Senin o hayatla dalga geçen üslubundan kesitler sunarken, üzüntülerini dile getirdiler. Kdz. Ereğli kültürü ve sanatı ile Ertan Özdayı.
Seni omuzlarda gönderdik Şehir Mezarlığı’na. Son yolculuk ve son durak. Hepsi bitti işte. Ama geride ne kaldı biliyor musun?
Öksüz kalan Ereğli türküleri. Bir gün bu türkülerin de ülke çapında ses getireceğine olan inancını yeni kuşaklara ve bu kültür ve sanatı anlamak, bilmek ve tanıtmakla görevi olanlara vasiyet olarak aktarıyoruz biz de. Hakkımızı helal ettik camide. Sen de helal et. Işıklarda uyu türkülerinle!
Haber: Eyüp Bektaş
